Bütün renkler masumdur!

Birçok insan, matematiğin yasalarını bilir ve güzel sanatların birçoğunda da beceri sahibidir. Fakat çoğu insan yaşamı yöneten yasalarla, yaşama sanatı denen o güç sanat hakkında az şey bilir. Bir insan bir uçak yapabilir ve onunla tüm dünyayı baştan başa dolaşabilir. Fakat nasıl mutlu, başarılı ve memnun olunacağını öğreten o basit sanatın tamamıyla cahilidir. Sanatları öğrenirken listenin en başına ‘Yaşama Sanatını’ koymayı unutmamalı der Jean Jacques Rousseau.

Yaşama sanatı onun kelimeleriyle ne de güzel ifade bulmuştur. Bizlerin ise son günlerde hayatı sadece iki renkten ibaret gören bir anlayış yerleşti üzerimize. Hayatımızı o renklerle renklendirebilmek çok güzel ama iki rengin içine sıkışıp kalmak ne kadar doğru! Bu anlayışımız ve kazanma hırsımız bizleri adeta renk körü etti. Öyle ki, sporun eğlenmek için, gelişmek için bir araç olduğunu unutup içimize şiddet tohumları dikebilecek kadar hırsla doldurduk bedenimizi. Biz, öfkemizi kontrol altına alamadık; öfkemiz bizi kontrol altına alır oldu böylece…

Hayatı ya da futbolu, sadece kazanmaktan ve iki renkten ibaret gören bir anlayışın kurbanı oluverdik sonra. Bu düşünceler o kadar kazındı ki belleğimize, biliyorum ki şu an bu okuduklarınız da sizlere çok hayalî gelir oldu. Kazanmak tabii ki de güzeldir hele ki, alkışlamak, alkışlanmak, o duygular hissettirdikleri güzel şeyler. Ancak futbol sahaları da savaş meydanları olmasa gerek!

Geçtiğimiz günlerde Süper Final maçlarını izlerken, şaşkınlık içerisinde düşündüm bütün bunları.

Binlerce insanın bir stadyuma doluşup ölümüne öfkelerini, nefretlerini, kinlerini kusarcasına bağrıştıklarını izlerken.

Binlerce insanı bir araya getiren futbol, kontrol edilemezse istemediğimiz pek çok olaya gebe.

İki masum renk, insanların arasında nasıl da ölçülemez büyüklükte sınırlar çizebiliyor.

Oysa bütün renkler nasıl da güzeldirler ve bir o kadar da masum!

Onlara böylesine sevgi ya da nefret dolu anlamlar yükleyen bizler değil miyiz?

Sözün özü efendim:

Ne olursa olsun unutmayalım derim; her şeyden önce insana saygı, hayata saygı gelir! Gerisi teferruat!