Eşitlik ve Özgürlük Olimpiyatları!

Derbiler ve Yumruklar…

Aynı ülkenin, aynı şehrinde yaşayan iki büyük takım vardı. Bir gün bütün sporseverleri ekrana kilitlemişlerdi. Sporseverler bu günü iple çekmişlerdi.

Fakat o da ne! Futbol mu izleniyordu yoksa boks maçı mı?

Ve top kayıplardaydı! Havada ise yumruklar uçuşuyordu ve saha futbolcuların kanına

boyanmıştı…Herkes şaşkındı!

Yumruklar bir zamanlar “dünyaya eşitlik ve özgürlük” getirmek için kullanılmıştı oysa. Ve bütün dünyada adeta zaman durmuştu. Bakınız bir yumruk neler anlatmıştı neler!...

Sene 1968. Olimpiyatlarda, Mexico City'de 200 metre finali koşulmuştu. Amerikalı (siyah) atletler Tommie Smith ile John Carlos birinci ve üçüncü gelirken, ikinciliği Avustralyalı (beyaz)  kazanmıştı.

Madalya töreni için bekledikleri bir sırada; Carlos, Peter Norman'ın yanına gelerek sordu:

“İnsan haklarına inanıyor musun?”

“Evet, inanıyorum.”

“Tanrıya inanıyor musun?”

“Elbette…”

Bunun üzerine, iki siyah atlet kafalarındaki eylem planını açıkladı, Norman tereddütsüz katıldı: “Ben eyleminizi destekleyeceğim, bana ne yapmam gerektiğini söyleyin!”

İlk defa, o günler için müthiş bir devrim sayılacak bir eylem planlıyor iki genç adam: Amerika'daki ırk ayrımcılığını ve siyah bedenlerin fakirliğini ve ikinci sınıf vatandaşlığını protesto edeceklerdi...

Fikir Norman'dan geldi ve bir çift siyah deri eldiven buldular, sağ tekini Tommie, sol tekini John eline geçirdi; fakirliği sembolize etmek için çıplak ayakla kürsüye çıktılar. Başları kederle öne eğik, sıkılı yumruklarını havaya kaldırıyorlar. Önlerinde duran beyaz atlet Peter Norman da, dayanışmasını göstermek için kalbinin üstüne “İnsan Hakları İçin Olimpiyat Projesi Hareketi'nin”  kokartını iğneliyor.

Amerikan milli marşı çalarken plan icra ediliyor. Ve tabii bütün dünya birbirine giriyor. Olimpiyatlar gölgede kalıyor, dünya gazeteleri; yumrukları havada siyah atletlerin fotoğrafını birinci sayfadan veriyor... Amerikan Olimpiyat Komitesi iki siyahın spor kariyerini o saniye bitiriyor. Eylem amacına ulaşmış, Amerika'daki zenci azınlığın durumu dünya gündemine gelmişti. Smith ve Carlos spor hayatlarını feda etmişler ama dünya tarihine geçmişlerdi.

Avustralyalı beyaz Peter Norman ise bir beyazdı ve o günlerde siyahların haklarını savunma cesareti gösteren  beyaz çok azdı. Peter, Avustralya'ya döndüğünde kimse yüzüne bakmadığı gibi, herkes tarafından yargılandı. Onun da atletizm kariyeri bitti, spor çevrelerinden dışlandı. Avustralya Devleti Norman'ı ölene kadar affetmemişti.

Siyah ve beyaz tenler tek yumruk olmuştu; hayatları pahasına…Biz ise aynı ülkenin iki büyük takımı bütün gözlerin ekrana kilitlendiği bir anda yumruklarımızı birbirimize savuruyoruz.Oysa bakın bir yumruk neler anlatabiliyomuş! Sevgiyle ve bizimle kalın….