Gözden Dile Köprü Kuruyoruz!

Engelli çocukları hayatla buluşturmanın özel bir anlamı var bana göre.

Buluşma noktası ne olursa olsun.

Eline ya da ayağına bir top alarak koşan ya da…

Tekerlekli sandalyesi ile parkelerde paylaşmayı öğrenen ile…

Eline bir fotoğraf makinesi almış engelli bir çocuğun ortak pek çok yönü var.

Gülümsemeyi, paylaşmayı; gülümsetmesini, paylaşmasını öğretmeyi kutsal sayıyorum.

***

Görme engelliler bisiklet sporu yapmışlardı.

Bu sayfalarda onu paylaşmıştık.

Gözleri ile değil, kulakları ile görmüşlerdi bisikleti, pedalı, rüzgârı.

Görmeyen gözlerin ifadeleri de şöyle idi:

“Pedal sesleri bana huzur veriyor; bisiklet sporu sayesinde bazen bir ırmak kenarı olabiliyor, bazen bir dağa da tırmanabiliyoruz, bazen güzel çiçek kokuları, ağaçların yapraklarından gelen o güzel kokuları…

Hissedebiliyoruz artık!

Sınır yok artık, bisiklet sayesinde dünyamız genişledi, ufkumuz açıldı ve önümüzde hiçbir engel kalmadı.

Anlıyoruz ki bizim verdiğimiz bir güçle rüzgâr ortaya çıkıyor, rüzgârı biz yapıyoruz, bizim de bir rüzgârımız var!”

***

Bu günlerde buna benzer bir çalışma var.

Türkiye Ulusal Ajans tarafından desteklenen, Mersin Akdeniz Kaymakamlığı Proje Ofisi tarafından hazırlanan ve Yunus Emre İşitme Engelliler İlköğretim Okulunda okuyan işitme ve konuşma engelli 10 öğrenci, fotoğraf çekme dersleri alıyorlar.

İşitme engelli çocuklara bir fotoğraf makinesi veriliyor.

Doğayı, tarihi ve sporu fotoğraflamaları isteniyor.

Projenin adı: “Gözden Dile Köprü Kuruyoruz.”

Konuşamayan ve duyamayan çocukların gözleri dile geliyor.

Bir görseniz onların çektiği güzellikleri…

25 Nisan’da Mersin Kongre Merkezinde sergisi yapılacak.

Akdeniz Oyunları’nı da işitemeyen ve konuşamayan bu yürekler fotoğraflayacaklar.

Bazen binlerce kelimenin anlatamadıklarını bir kare resim anlatır ya...

İşte öyle bir şey…

***

Bizler, sözde görebiliyoruz, işitebiliyoruz ve duyabiliyoruz!

Öyle değil mi?

Onlar ise; duyabilenlerin, duyamadıklarını; görebilenlerin göremediklerini görebilen -sözde- engelliler!

Kimileri pedal sesleri ile kimileri de fotoğraf makineleri ile yaşama sevinci ile hayata tutunmuşlar.

Ne mutlu ki; onlar ile gözden ve gönülden dile köprü kurabiliyoruz!