Pedal Sesleri!

Bisiklet sporu yapan görme engelliler ile ilgili izlediğim bir video beni çok etkiledi.

Engelli sporcularımızın bu sporu yaptıktan sonra paylaştıkları düşünceleri ve duyguları paylaşalım istedim sayfamızda.

Paylaşalım ki, onların yaşama sevinçleri bizlere de bulaşsın!

***

Doğuştan yüzde yüz görme engelliyim, sadece ışığı fark edebiliyorum…

Ben, dördüncü sınıfta iken bir görme kaybı yaşadım...

Aileme bana bisiklet alın diyordum. Ailemin tepkisi; yapamazsın, düşersin, yaralanırsın şeklinde idi…

Görme engelliler için bisiklet sürmek çocukluktan öte bir şey değil diye düşünüyordum. Ta ki bu okulda ile görme engellilerin görenlerle birlikte bisiklet kullandığını görene kadar…

***

Bisiklet sporu ile görme engelliler yani biz; monoton, pasif bir hayattan, aktif sosyal bir hayata geçtik.

Evlerimizden dışarı çıkamazken, şimdi farklı illere gideceğiz, kazanırsak Türkiye dışına çıkacağız, 2012 Paralimpik Olimpiyatlarına katılacağız.

Cumhurbaşkanlığı kupasına katılacağız ki bu bizim için oldukça büyük bir şey…

Dünyam biraz daha genişledi, görmediğim illeri görmeye başladım, yaşamadığım duyguları yaşamaya başladım.

Şu anda milli olacağım.

Yurt dışına çıkınca da ülkeme bu projelerle kupa getirmeye çalışacağım…

***

Pedal sesleri bana huzur veriyor; bisiklet sporu sayesinde bazen bir ırmak kenarı olabiliyor, bazen bir dağa da tırmanabiliyoruz, bazen güzel çiçek kokuları, ağaçların yapraklarından gelen o güzel kokuları…

Hissedebiliyoruz artık!

Sınır yok artık, bisiklet sayesinde dünyamız genişledi, ufkumuz açıldı ve önümüzde hiçbir engel kalmadı.

Anlıyoruz ki bizim verdiğimiz bir güçle rüzgâr ortaya çıkıyor, rüzgârı biz yapıyoruz, bizim de bir rüzgârımız var!
***

Görüyorsunuz!

Öyle değil mi?

Görenlerin göremediklerini görebilen -söz de- görme engelliler!

Görme engelliler, sadece pedal sesleri sayesinde yaşama sevinci ile dolmuşlar ve adeta taşıyorlar!