Gol Senaryoları!

Bir alt yapı hocası öğrencisini bir kenara çekiyor ve diyor ki:
“Bana her gün on gol senaryosu yazacaksın!

Orta sahada ilk pası sen vereceksin; son vuruşu da sen yapacaksın!

Her gün böylece on gol yazacaksın defterine.

Ve o defteri, her sabah bana getireceksin!”

Öğrenci belki futbolu okuldan kaçmanın bir yolu  gibi görüyor,

belki içinden ‘burada da mı ödev!’ diyor.

Belki de sıkılıyor ama yapacak başka bir şey yok... 
‘Tamam hocam!’ diyor ve  her gün bıkmadan usanmadan gol pozisyonları yazıyor. Çok geçmeden anlıyor bu işin ne kadar zor olduğunu.

Her gün on gol senaryosu...

‘Sağa pası ver; ileri koş, ceza sahası önünde verkaç yap! Kaç çeşit gol pozisyonu çıkar ki!’
Zorlanıyor, ama kaytaramıyor bir türlü.

Hoca her sabah başında soruyor; o ise sesli bir şekilde okuyor.

Bu yüzden sürekli buna kafa patlatıyor.
Belki de arada  bir düşünüyor, bu ne işe yarayacak diye...
Ama aklında hep şu var:

Sabah olacak ve hoca benden on gol senaryosu bekliyor.

Geleceğinin ellerinde olduğunu bildiği adam!

Belki arada elektrikler kesildi diyor; belki tekrar yapıyor ama hep aklında o gol senaryoları var. Hep düşünüyor!
Ve yıllar geçiyor ve o çocuk büyüyor; Sergen Yalçın oluyor.
Ve bu hikayeden de anlaşılıyor ki; öyle kolay kolay ‘Serpil Hamdi Tüzün’ olunmuyor!

Bu hikayeyi Spor Yazarı Mehmet Demirkol’dan okudum.

Türk futbolu için efsane bir isim olan  Serpil Hamdi Tüzün hocayı en son  iki yıl önce İstanbul Arel Üniversitenin kafeteryasında görmüştüm. O gün hocamla kısa bir sohbet etme şansını yakaladım:

Bilmediğim birilerine sitemler ediyordu...

Hüzünlüydü!  ‘Unutuldum!’ diyordu!

Onun ismi  alt yapıya verdiği önemle birlikte anılır…

Bugünün hocaları onun öğrencileridir; hatta öğrencilerinin de öğrencileridir…

Hocaların hocasını bugün analım ki,  asla unutulmayacağını bilsin ve kendisine            ‘uzun bir ömür’  dileyerek yazıyı noktalayalım.